Hapo zamani za karibuni, katika kijiji cha Mabondeni, palikuwa na msichana aliyefahamika kwa jina la Zulaika—msichana mwenye akili nyingi, moyo wa ujasiri, na shauku isiyoelezeka ya kutaka kujua kilichofichwa nyuma ya mambo. Lakini kijiji chote kilijua jambo moja: Kuna sehemu moja tu ambayo hakuna mtu aliyewahi kuthubutu kukaribia — Pango la Miluzi.SIRI YA PANGO LA MILUZI
Kila usiku wa manane, watu wa Mabondeni walisikia milio ya ajabu kutoka kwenye ule mlima: sauti kama upepo wa dhoruba, lakini mara nyingine kama mtu aliyekuwa akipiga kelele akiomba msaada. Kuna waliodai kuwa waliiona mianga ikimeta kutoka kwenye ufa wa pango. Wazee wa kijiji walisema mahali pale palikuwa pameolwa na pepo wa kale waliolinda hazina ya kitambo sana.
Lakini kwa Zulaika, hayo yote yalikuwa hadithi za kuwatisha watoto. Alikuwa na imani moja: ukweli haujifichi, isipokuwa kwa wale wanaoogopa kuutafuta.
Siku moja, kijiji kilipatwa na tukio la kushangaza—ng’ombe wote sita wa Mzee Bwana walipotea kama kivuli. Nyayo zao zilizidi kuelekea kwenye mlima, halafu zikafutika ghafla. Watu walikataa kufuata zaidi. Mzee Bwana aliapa bila kutetereka, “Nitaokoka bila hao ng’ombe, lakini siwezi kukaribia pango lile!”
Zulaika alijua hapa ndipo safari yake inaanza.
SAFARI YA GIZA
Usiku ulipoingia, akiwa na taa ndogo ya mafuta, kisu kidogo cha babake, na shanga za ujasiri alizopewa na bibi yake, Zulaika alianza kupanda mwinuko wa mlima. Kadiri alivyokaribia, milio ile ikawa mikubwa… na ya kutisha zaidi.
Lakini alipofika karibu, alishtuka—
Hakukuwa na upepo. Hakukuwa na mtu. Hakukuwa na mchanga unaovuma.
Ile milio haikutoka nje ya pango… ilitoka ndani.
Kitu kilikuwa kikitoa sauti—na kilionekana kama kinapumua.
Akiwa amejawa na woga na msisimko, alisogea zaidi… ndipo akaona kitu kilichomfanya apige hatua tatu za nyuma.
KIVULI CHA MLANGONI
Kulikuwa na kitu kikielea juu ya hewa—kama kivuli kilichojengeka kwa moshi mnene. Macho mawili mekundu kama makaa ya moto yakamgeukia.
“Rudi… kabla hujachelewa…” sauti nzito ikanguruma.
Lakini Zulaika hakurudi. Alijua kwamba siri yote ya kupotea kwa wanyama, milio ya miaka mingi, na hadithi za kijiji… zilifichwa hapo.
“Sitoki hapa,” akasema kwa uthabiti, “mpaka nijue ukweli!”
Kivuli kikacheka kwa sauti ya ajabu—sio ya binadamu, sio ya mnyama.
“Basi ingia,” kikasema, “ukutane na kitu ambacho kizazi chako kimeogopa kukijua kwa karne nyingi…”
NDANI YA PANGO
Zulaika alipovuka kizingiti, pango likageuka kuwa ukumbi mkubwa wenye michoro ya kale kwenye kuta. Kulikuwa na sanduku kubwa lililozibwa kwa minyororo ya aina ambayo hakuwahi kuiona.
Lakini kitu kilichomshtua zaidi si sanduku—
ilikuwa ng’ombe wote wa Mzee Bwana, wakiwa wamesimama kimya kana kwamba wanaota macho.
“Nini kinaendelea hapa?” aliuliza.
Kivuli kilianza kubadilika—kikawa mtu mzee, mwenye ndevu ndefu nyeusi, macho yenye huzuni, na ngozi iliyochoka kama mtu aliyekaa gizani kwa miaka mingi.
“Mimi si pepo,” yule mzee akasema. “Mimi ni mshenzi wa mwisho wa milima hii, niliyehukumiwa kulinda hazina hii mpaka siku nitakapokutana na mtu asiyeogopa ukweli.”
Akamgeukia Zulaika.
“Wewe ndiyo wa kwanza.”
Alimkaribia, akachukua ufunguo uliokuwa ukining’inia shingoni mwake, akamkabidhi.
“Fungua. Lakini kumbuka… ukifanya hivyo, hadithi ya kijiji chenu haitakuwa ile mliyodhani. Na maisha yako… hayatabaki vile vile tena.”
JE, ZULAIKA ATALIFUNGUA SANDUKU?
Hadithi hii inaendelea…
Ngoma sasa iko mikononi mwa msomaji—ungependa nikuandikie sehemu ya pili ambamo Zulaika anafungua sanduku, au sehemu mbadala ambayo anaamua kutokulifungua?
Unaweza kuchagua mtiririko:
Comments
Post a Comment