SEHEMU YA NNE: MAONO YA MWANGAZA WA BIBI
Wakati mlango wa giza ukipasuka taratibu kwa mwanga wa yule mzee, upepo mzito wa kivuli ulipita na kugonga mwili wa Zulaika. Ghafla, macho yake yakafifia… dunia ikaanza kuzunguka… na hakusikia tena sauti za Mwanguzo wala za kivuli.
Badala yake, alijikuta amesimama mahali tofauti kabisa.
Sehemu ambayo aliiona haikuwa pango.
Haikuwa milimani.
Haikuwa duniani kama alivyofahamu.
Ilionekana kama uwanja mkubwa wa dhahabu, anga likiwa na rangi ya asali na upepo ukiwa mwepesi kama moshi. Kila kitu kilionekana kama ndoto — lakini ndoto yenye uzito na ukweli ndani yake.
Kisha aliona mtu akiwa amesimama mbele yake.
Mwanamke mwenye shanga zile zile alizowahi kumpa siku alipoanza shule.
Uso wake uliojaa amani… na macho yake yaliyo na hekima ya karne nzima.
Bibi yake — Amina.
“Bibi…? Hii ni nini?” Zulaika aliuliza kwa sauti ya kutetemeka.
Amina akatabasamu.
“Hapa si mahali halisi, mwanangu. Haya ni maono — mwanga ulio ndani yako umeamka, na sasa unaweza kuniona tena. Nimekuja kukuambia kitu ambacho nilishindwa kukwambia ulipokuwa mdogo.”
Zulaika alikaa kimya, moyo wake ukidunda taratibu.
SIRI YA DAMU YA WALINZI
Bibi Amina akaweka mkono wake juu ya shanga shingoni mwa Zulaika.
“Shanga hizi sio za mapambo tu. Ni muhuri. Zimebeba sehemu ya mwanga wangu, wa mama yako, na wa mababu zako. Wewe ni mzao wa mwisho wa Wabeba-Mwanga, ukoo uliolinda dunia dhidi ya kivuli tangu enzi za kale.”
Zulaika akashusha pumzi nzito.
“Kwa nini hamkuniambia mapema?”
Amina akatabasamu kwa huzuni.
“Kwa sababu mwanga wako usingeweza kuamka mpaka moyo wako uamue kwa hiari yake kutafuta ukweli bila kuogopa. Sasa, mwanga huo unakuita — kwa sababu giza limevunjika baada ya miaka mia moja ya kufungwa.”
KIVULI KILICHOKOSA JINA
Zulaika akamgeukia bibi yake.
“Hicho kivuli kinachotufuata… ni nini hasa?”
Machoni mwa Amina, tabasamu likapotea. Akawa mzito.
“Kivuli kile kilikuwa mlinzi kama sisi — mmoja wa ukoo wetu. Lakini alisaliti mwanga miaka mingi iliyopita, akataka nguvu zaidi kuliko alizostahili. Alipokataa kufungwa, mwanga ulimchoma na kumgeuza être la giza linalotamani kuwatawala wote.”
Amina akapiga hatua moja mbele, akimshika Zulaika mkono.
“Lakini kuna kitu ambacho giza hilo linakihofia kuliko kitu kingine chochote… wewe.”
“Mimi? Kwa nini mimi?”
“Kwa sababu una nguvu ambayo hakuna mwingine aliyewahi kuibeba. Mwanga uliounganishwa na damu ya kizazi chote. Mwanga ambao unaweza kuangamiza giza moja kwa moja — au kulifunga tena milele.”
KABLA YA KURUDI KWENYE HALI HALISI…
Miale ya dhahabu ilianza kugeuka kuwa vumbi, ikiashiria mwisho wa maono.
Amina akamkumbatia kwa upole.
“Kumbuka hili: mwanga sio silaha ya kupigana — ni silaha ya kuamua.
Ukiamini unastahili kumuokoa yeyote, hata kivuli kilichosahau mwanga, basi utakuwa na nguvu zaidi kuliko vizazi vyote vilivyotutangulia.”
Uwanja wote ulianza kutoweka.
“Bibi! Subiri—!”
“Rudi, mwanangu… Wakati wako umewadia.”
ZULAİKA ARUDI KWENYE GHASIA
Macho ya Zulaika yakafunguka kwa kishindo.
Sasa yuko tena ndani ya pango.
Giza linamvuta kwa nguvu.
Mwanguzo anapambana kumuokoa.
Mzee anaendelea kufungua mlango wa Eneo la Vivuli kwa nguvu zake za mwisho.
Lakini sasa, kitu kilikuwa tofauti…
Shanga shingoni mwa Zulaika zilianza kung’aa kama jua linapopasuka asubuhi.
Mwanguzo akapiga kelele ya mshangao.
“Mwanga wake umeamka!”
Kivuli kilitoa ukunga mkali wa hofu kwa mara ya kwanza.
“Hapana… bado hujawa tayari!”
Lakini Zulaika alisimama wima, akishika shanga zake.
“Niko tayari kuliko unavyodhani.”
Mwanga mkali ukamlipuka kutoka ndani ya kifua chake — sio wa kawaida, sio wa mwanadamu.
Mwanguzo akasema kwa mshangao:
“Umeamsha… Mwanga wa Ukoo wa Mwisho!”
Comments
Post a Comment